به گزارش مشرق، پرسپولیس همه هوادارانش را هم که از دست بدهد، باز هستند کسانی که حاضرند تمام دار و ندارشان را با سهام این باشگاه تاخت بزنند. همان‌هایی که به قول خودشان خالصانه و در قامت هوادارانی عاشق به نام پرسپولیس دست به جیب شدند اما همین که شانس مالکیت باشگاه را از دست دادند، هواداری هم از یادشان رفت و رسانه‌ها را با لیست هزینه‌هایشان آذین بستند.
آنهایی که به نام هواداران، بلیت‌های بازی پرسپولیس را خریدند اما نگذاشتند از فروش این بلیت‌ها ریالی به باشگاه برسد. بلیت‌های بازی با النصر را می‌گوییم که به بهانه کمک به باشگاه خریداری شد و می‌توانست درآمدی یک میلیارد تومانی را نصیب باشگاه کند اما حسین هدایتی چون شانس مالکیت باشگاه را از دست داده بود، حاضر نشد پول خرید را به پرسپولیسی‌ها بدهد. حال آنکه اگر آن بازی بلیت‌فروشی می‌شد، یک پولی هم دست پرسپولیس را می‌گرفت.
جالب‌تر از این اما واکنش هدایتی بود که وقتی مدیران پرسپولیس پول فروش بلیت‌ها را طلب کردند، با ژستی طلبکارانه گفت: «یعنی پاداش‌هایی که دادم این پول را جبران نکرده؟» همان پاداش‌های خالصانه‌اش را می‌گفت که بعد از پیروزی‌های آسیایی پرسپولیس در اختیار قرمزپوشان قرار داد و بعد آنها را در لیست طلب‌هایش از باشگاه نوشت.
او همین یک هفته پیش هم برای خرید بلیت‌های بازی پرسپولیس و ذوب‌آهن پیشقدم شده بود و جالب اینکه بی‌خبر از مسوولان باشگاه در این راه قدم برداشته بود و البته واکنش مثبتی هم از سوی پرسپولیسی‌ها ندید. با وجود استقبال کاشانی و زادمهر از پیشنهاد هدایتی، حسین عبدی در قامت عضو هیات‌مدیره و سخنگوی پرسپولیس مدعی شد که «برخی دوستان با حسن نیت خود به باشگاه زیان می‌رسانند» و طاهری هم گفت که این پیشنهاد باید مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد.
اولین حاصل این واکنش‌ها، دلخوری حسین هدایتی بود که دوباره مظلومانه به اینستاگرام پناه برد و در صفحه شخصی‌اش چنین نوشت: «بلافاصله بعد از تقاضاى هواداران مبنى بر خریدارى بلیت‌هاى بازى پنج‌شنبه مقابل ذوب‌آهن، اعلام آمادگى و روز شنبه به سازمان لیگ مراجعه کردم. رییس سازمان لیگ پرسید اگر بخواهید بلیت‌ها را بخرید، با سهم ده درصدی تیم میهمان چه کنیم که گفتم هواداران ذوب‌آهن هم می‌توانند به صورت رایگان از سهم ده درصدی خود استفاده کنند. البته عصر همان روز گفتند طاهرى گفته بررسى می‌کنیم و پاسخ می‌دهیم. حتی خواستند ما و نماینده ما با باشگاه تماس بگیرد که از همان لحظه نماینده ما چندین بار تماس و مراجعه نمودند اما متأسفانه پرسپولیسی‌ها موافقت نکردند.»
آن بازی و بازی‌هایش را پشت سر گذاشتیم اما همین که خبر رسید یک هوادار دوآتشه اهوازی سهم ده درصدی پرسپولیس از بلیت‌های بازی با فولاد را یکجا خریده، داغ دل هدایتی هم تازه شد. آن‌گونه که دوباره دست به قلم برد و در تریبون شخصی‌اش در اینستاگرام نوشت: «هواداران براى خرید بلیت اینترنتى و با بسترى که سازمان لیگ فراهم کرده بلیت تهیه می‌کنند، نه از باشگاه‌ها. نکته دیگر اینکه تاج با سرپرست باشگاه تماس گرفتند و ایشان فرموده بودند حسین هدایتی یا خودش و یا نماینده‌اش به باشگاه بیاید تا ما با خرید بلیت‌های بازی‌مان توسط او موافقت کنیم. حسین خبیرى به عنوان نماینده اینجانب چندین بار تماس گرفت که طاهری جوابگو نبود و مدیر روابط عمومى باشگاه هم مدام می‌گفت عصر بیایید و عصر که می‌رفتیم، می‌گفت فردا. فرداى همان روز از وزارت ورزش با ادبیاتى که لایق خودشان است، با تاج تماس می‌گیرند و به نوعى مخالفت می‌کنند که تاج هم مخالفت آنها را به گوش من رساند. مگر در سال‌هاى گذشته مدیران باشگاه کمک هواداران را خواستار نمى‌شدند؟ یا مگر همین مسوولان فعلى سال گذشته در نیم‌فصل با من تماس نگرفتند و مراجعه نکردند؟ در شرایط فعلى وظیفه هر هواداری است که اگر کارى از او ساخته است، انجام بدهد و به رفتار ناشایست مسوولان باشگاه و دروغگویى آنها بى‌توجه باشد.»
هدایتی طلبکارانه حرف‌هایش را زده و حالا نوبت ماست از او بپرسیم که برای هوادار بودن چه معیارهایی دارد؟ اصلا فرض را بر هوادار بودن و سینه چاک بودن هدایتی می‌گذاریم و اینکه دلسوزانه خواهان کمک به پرسپولیس است. اگر چنین باشد دیگر چه فرقی می‌کند که حضور هواداران در ورزشگاه با بلیت‌هایی که او خریده رایگان شود یا یک هوادار دیگر خریدار این بلیت‌ها باشد؟ یا بهتر است بپرسیم که این بلیت‌ها اگر به هدایتی فروخته می‌شد، آیا پولش هم به جیب باشگاه می‌رفت؟ اصلا این هزینه‌ها چه توجیهی می‌تواند داشته باشد وقتی قرار است پس گرفته شود؟
بیایید خوشبین باشیم و فرض را بگذاریم بر دلسوزی حسین هدایتی برای پرسپولیس. بیایید باور کنیم که او را هیچ هدفی جز خدمت به پرسپولیس و کمک نیست. خب چرا با پرداخت هزینه قرارداد برانکو به پرسپولیس کمک نمی‌کند؟ مگر نه اینکه جذب این مربی کروات پیشنهاد خود هدایتی بود؟ او بود که به مدیران وقت پرسپولیس برانکو را پیشنهاد کرد و با این پیشنهاد، بار مالی سنگینی را هم بر دوش باشگاه گذاشت. گفته بود برانکو را خودش می‌آورد و خودش هم پول او را می‌دهد اما قرارداد این مربی یکی از گنگ‌ترین اتفاق‌هایی است که در باشگاه پرسپولیس رخ داده. هنوز هیچ‌کس نمی‌داند که برانکو چقدر از پولش را گرفته و حسین هدایتی که همه هزینه‌های جذب او را تقبل کرده بود، برای پرداخت حق و حقوق سرمربی کروات چند بار دست به جیب برده است.
در چنین شرایطی آیا پرسپولیس آنقدر محق نیست که خود را از دلسوزی‌های دردسرساز هدایتی مصون نگه دارد؟ چطور هدایتی می‌تواند نسبت به پرسپولیس محق باشد اما پرسپولیس نسبت به خودش این حق را ندارد؟ به انتقادهایی که به مدیران فعلی باشگاه پرسپولیس وارد است، کاری نداریم اما ایستادگی امروز آنها در مقابله با خواسته‌های حسین هدایتی را می‌توانیم نوعی مصونیت برای این باشگاه بدانیم. باشگاهی که می‌داند تن دادن به زیاده‌خواهی‌های هدایتی تنها بدهی‌هایش را چندین برابر خواهد کرد و این محکم‌ترین دلیل است برای ایستادگی‌اش مقابل هدایتی.
آنهایی که به نام هواداران، بلیت‌های بازی پرسپولیس را خریدند اما نگذاشتند از فروش این بلیت‌ها ریالی به باشگاه برسد. بلیت‌های بازی با النصر را می‌گوییم که به بهانه کمک به باشگاه خریداری شد و می‌توانست درآمدی یک میلیارد تومانی را نصیب باشگاه کند اما حسین هدایتی چون شانس مالکیت باشگاه را از دست داده بود، حاضر نشد پول خرید را به پرسپولیسی‌ها بدهد. حال آنکه اگر آن بازی بلیت‌فروشی می‌شد، یک پولی هم دست پرسپولیس را می‌گرفت.
جالب‌تر از این اما واکنش هدایتی بود که وقتی مدیران پرسپولیس پول فروش بلیت‌ها را طلب کردند، با ژستی طلبکارانه گفت: «یعنی پاداش‌هایی که دادم این پول را جبران نکرده؟» همان پاداش‌های خالصانه‌اش را می‌گفت که بعد از پیروزی‌های آسیایی پرسپولیس در اختیار قرمزپوشان قرار داد و بعد آنها را در لیست طلب‌هایش از باشگاه نوشت.
او همین یک هفته پیش هم برای خرید بلیت‌های بازی پرسپولیس و ذوب‌آهن پیشقدم شده بود و جالب اینکه بی‌خبر از مسوولان باشگاه در این راه قدم برداشته بود و البته واکنش مثبتی هم از سوی پرسپولیسی‌ها ندید. با وجود استقبال کاشانی و زادمهر از پیشنهاد هدایتی، حسین عبدی در قامت عضو هیات‌مدیره و سخنگوی پرسپولیس مدعی شد که «برخی دوستان با حسن نیت خود به باشگاه زیان می‌رسانند» و طاهری هم گفت که این پیشنهاد باید مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد.
اولین حاصل این واکنش‌ها، دلخوری حسین هدایتی بود که دوباره مظلومانه به اینستاگرام پناه برد و در صفحه شخصی‌اش چنین نوشت: «بلافاصله بعد از تقاضاى هواداران مبنى بر خریدارى بلیت‌هاى بازى پنج‌شنبه مقابل ذوب‌آهن، اعلام آمادگى و روز شنبه به سازمان لیگ مراجعه کردم. رییس سازمان لیگ پرسید اگر بخواهید بلیت‌ها را بخرید، با سهم ده درصدی تیم میهمان چه کنیم که گفتم هواداران ذوب‌آهن هم می‌توانند به صورت رایگان از سهم ده درصدی خود استفاده کنند. البته عصر همان روز گفتند طاهرى گفته بررسى می‌کنیم و پاسخ می‌دهیم. حتی خواستند ما و نماینده ما با باشگاه تماس بگیرد که از همان لحظه نماینده ما چندین بار تماس و مراجعه نمودند اما متأسفانه پرسپولیسی‌ها موافقت نکردند.»
آن بازی و بازی‌هایش را پشت سر گذاشتیم اما همین که خبر رسید یک هوادار دوآتشه اهوازی سهم ده درصدی پرسپولیس از بلیت‌های بازی با فولاد را یکجا خریده، داغ دل هدایتی هم تازه شد. آن‌گونه که دوباره دست به قلم برد و در تریبون شخصی‌اش در اینستاگرام نوشت: «هواداران براى خرید بلیت اینترنتى و با بسترى که سازمان لیگ فراهم کرده بلیت تهیه می‌کنند، نه از باشگاه‌ها. نکته دیگر اینکه تاج با سرپرست باشگاه تماس گرفتند و ایشان فرموده بودند حسین هدایتی یا خودش و یا نماینده‌اش به باشگاه بیاید تا ما با خرید بلیت‌های بازی‌مان توسط او موافقت کنیم. حسین خبیرى به عنوان نماینده اینجانب چندین بار تماس گرفت که طاهری جوابگو نبود و مدیر روابط عمومى باشگاه هم مدام می‌گفت عصر بیایید و عصر که می‌رفتیم، می‌گفت فردا. فرداى همان روز از وزارت ورزش با ادبیاتى که لایق خودشان است، با تاج تماس می‌گیرند و به نوعى مخالفت می‌کنند که تاج هم مخالفت آنها را به گوش من رساند. مگر در سال‌هاى گذشته مدیران باشگاه کمک هواداران را خواستار نمى‌شدند؟ یا مگر همین مسوولان فعلى سال گذشته در نیم‌فصل با من تماس نگرفتند و مراجعه نکردند؟ در شرایط فعلى وظیفه هر هواداری است که اگر کارى از او ساخته است، انجام بدهد و به رفتار ناشایست مسوولان باشگاه و دروغگویى آنها بى‌توجه باشد.»
هدایتی طلبکارانه حرف‌هایش را زده و حالا نوبت ماست از او بپرسیم که برای هوادار بودن چه معیارهایی دارد؟ اصلا فرض را بر هوادار بودن و سینه چاک بودن هدایتی می‌گذاریم و اینکه دلسوزانه خواهان کمک به پرسپولیس است. اگر چنین باشد دیگر چه فرقی می‌کند که حضور هواداران در ورزشگاه با بلیت‌هایی که او خریده رایگان شود یا یک هوادار دیگر خریدار این بلیت‌ها باشد؟ یا بهتر است بپرسیم که این بلیت‌ها اگر به هدایتی فروخته می‌شد، آیا پولش هم به جیب باشگاه می‌رفت؟ اصلا این هزینه‌ها چه توجیهی می‌تواند داشته باشد وقتی قرار است پس گرفته شود؟
بیایید خوشبین باشیم و فرض را بگذاریم بر دلسوزی حسین هدایتی برای پرسپولیس. بیایید باور کنیم که او را هیچ هدفی جز خدمت به پرسپولیس و کمک نیست. خب چرا با پرداخت هزینه قرارداد برانکو به پرسپولیس کمک نمی‌کند؟ مگر نه اینکه جذب این مربی کروات پیشنهاد خود هدایتی بود؟ او بود که به مدیران وقت پرسپولیس برانکو را پیشنهاد کرد و با این پیشنهاد، بار مالی سنگینی را هم بر دوش باشگاه گذاشت. گفته بود برانکو را خودش می‌آورد و خودش هم پول او را می‌دهد اما قرارداد این مربی یکی از گنگ‌ترین اتفاق‌هایی است که در باشگاه پرسپولیس رخ داده. هنوز هیچ‌کس نمی‌داند که برانکو چقدر از پولش را گرفته و حسین هدایتی که همه هزینه‌های جذب او را تقبل کرده بود، برای پرداخت حق و حقوق سرمربی کروات چند بار دست به جیب برده است.
در چنین شرایطی آیا پرسپولیس آنقدر محق نیست که خود را از دلسوزی‌های دردسرساز هدایتی مصون نگه دارد؟ چطور هدایتی می‌تواند نسبت به پرسپولیس محق باشد اما پرسپولیس نسبت به خودش این حق را ندارد؟ به انتقادهایی که به مدیران فعلی باشگاه پرسپولیس وارد است، کاری نداریم اما ایستادگی امروز آنها در مقابله با خواسته‌های حسین هدایتی را می‌توانیم نوعی مصونیت برای این باشگاه بدانیم. باشگاهی که می‌داند تن دادن به زیاده‌خواهی‌های هدایتی تنها بدهی‌هایش را چندین برابر خواهد کرد و این محکم‌ترین دلیل است برای ایستادگی‌اش مقابل هدایتی.
